Mijn verhaal houdt geen steek


 “Mijn verhaal houdt geen steek.” 

Een verrassende titel misschien voor een allereerste blogbericht maar ik wil meteen met de deur in huis vallen met een bekentenis. "Mijn verhaal houdt geen steek" Met deze overtuiging hield ik mezelf de voorbije 2 jaren klein in de ontwikkeling van mijn creatief verhaal Stitches and Poetry. Voor mij voelde mijn groeiproces tot nu aan als een onsamenhangende patchwork van creaties en projecten waar geen duidelijke lijn in zat. Een verknipt en versnipperd verhaal. Ik twijfelde ook heel hard of er wel iemand zit op te wachten op hetgeen ik in de wereld breng. Ik was niet alleen telkens opnieuw bang voor de kritische reacties van wie dan ook (die meestal nooit kwamen) maar daarbovenop vooral heel erg streng voor mezelf. Hoe kon het dat ik als zogezegd creatief persoon er niet in slaagde om met een duidelijk samenhangend verhaal naar buiten te komen? Eentje waar ik zelf ook overtuigd trots op kon zijn... Ik bleef daarom op zoek gaan naar die éne rode draad, die unieke steek of het ‘perfecte’ lapje textiel. Al die tijd zocht ik mijn verhaal vooral buiten mezelf in de kringloopwinkel van het leven van anderen. Ik vergeleek me suf hoe zij hun creativiteit (be)leven als een duidelijk verhaal. Hoe zij vol passie hun eigen 'reason of being' durven uitdragen. Ik raakte steeds meer in de knoop door de frustratie en de angst dat mijn eigen verhaal niet goed genoeg was. Dat ik niet genoeg was. En ergens wist ik wel dat ik op de verkeerde plaats aan het zoeken was maar ik slaagde er niet in om mijn zoektocht met andere ogen te bekijken.


Toch kreeg ik regelmatig ook al eens een hint. Mijn hart maakte bijvoorbeeld telkens een sprongetje als ik van mensen te horen kreeg dat ze me bewonderen hoe ik mijn creativiteit ruimte geef en laat stromen. Hoe ik telkens opnieuw uniek borduurwerk maak met zoveel betekenis waar ik volledig mezelf in kon zijn. Of zo leek het toch van buitenaf. En terwijl ik dacht dat mijn verhaal er één was dat geen steek hield, bleek er wel degelijk een stevige rode draad in verweven te zitten. Alleen zag ik die nog steeds niet.


Toen ik mezelf onlangs in de schemertijd van de ochtend een tas warme thee inschonk,  bleek het kleine theelabeltje een grote waarheid te bevatten:


“Je hoeft de realiteit niet uit te vinden.

Jij bent de realiteit.”


 En ineens begonnen de vele knopen in mijn hoofd zich te ontwarren, ineens vond ik weer het begin van mijn rode draad... Ik hoef helemaal geen nieuw creatief verhaal uit te vinden, ik bén het verhaal. Ik ben het waard om gelezen te worden. Ik ben goed genoeg zoals ik ben. Ik ben een creatief wezen dat in deze wonderlijke wereld haar eigen verhaal mag borduren. Helemaal op mijn eigen ritme en met mijn verschillende talenten. En op dat moment begon alles weer te stromen! Wat een verademing!


De essentie van mijn zijn is dat ik wil creëren en dat ik daarmee momenten wil scheppen in het hier en nu, in het even mogen onderduiken in momenten van kleine verwondering waarbij een spontane glimlach de hardheid van het bestaan even verzacht. 

Een moment waarop de imperfecte volmaaktheid van die ene creatie een plekje in je hart raakt. Soms met woorden, soms enkel met kleuren maar steeds met naald en draad. Omdat een draad, in welke kleur of dikte dan ook, voor verbinding zorgt, voor een moment van samenhang in vaak verscheurde verhalen of gevoelens. Omdat het werken met een zacht materiaal zoals textiel opgebouwd uit natuurlijk geweven garen, heel even de zorgen van alledag liefdevol omwikkelt. 

En als ik met mijn creëren af en toe iemand mag inspireren, dan is mijn missie geslaagd. Dan voel ik me een gelukkig mens. Daarom doe ik wat ik doe!


Ik ben dankbaar dat ik mezelf eindelijk de vrijgeleide geef om voluit op dat verhaal te mogen verder borduren, ook al zal het niet altijd steek houden. En vooral, dat ik het als een WIP (= work in progress ;-) ) mag blijven beschouwen.

Maar nog dankbaarder ben ik dat ik mijn verhaal met jou mag delen en dat jij het de moeite waard vond om helemaal tot het einde te lezen. 

Ik kijk er dan ook naar uit om er binnenkort een vervolg aan te breien ;-)


In zachte liefde verbonden,

Ann



Reacties

  1. Absoluut Ann, je werk mag gezien worden. Jouw verhaal is zeker de moeite waard. Als kleine kinderen waren we de beste vrienden en ook al zijn we elkaar uit het oog verloren, ik vind het nog steeds heel fijn om af en toe iets van je te zien passeren. Veel succes en plezier met jouw prachtige verhaal!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Heidi, dank je wel voor je lieve reactie! Doet me enorm veel deugd! En idem dito. Ik vind het fijn te zien dat we beide de liefde voor creaties met naald en draad hebben!

      Verwijderen
  2. Ik stuur je een heel groot hart toe! Groter dan de kussens die jij ooit breide en die me elke keer opnieuw aan jou doen denken. Heel veel succes met je creatief, inspirerend en vooral lief verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Trees, voor je hartelijke warme reactie! Dat doet deugd. En ja, inderdaad, ik heb ook nog eens een hele reeks kleurrijke kussens gebreid :-) Soms vergeet ik al eens wat ik al allemaal gecreëerd heb de voorbije jaren... Bedankt voor de reminder ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten